————————————————————————————————————————————————

6 წლის კესომ პირველ შეხვედრაზე მინდვრის ყვავილი მაჩუქა.

ვუთხარი, რომ წიგნში ჩავდებდი და შევინახავდი. მერე ყოველ

მოსვლაზე მეკითხებოდა, ხომ არ დამიკარგავს და მთხოვდა მეჩვენებინა.

იმისათვის, რომ წარმატებით გამევლო ,,შემოწმებები” და ყვავილი არ

დამვიწყებოდა, კესოსთან შეხვედრის დღეებს ყვავილის დღეები დავარქვი.

ერთხელაც, რაღაც კონტექსტში, ვახსენე ყვავილის დღე და იქვე მყოფი

ერთი ჩემი ხანშიშესული ნაცნობი, რომელიც არ იყო გარკვეული საქმის

ვითარებაში, მეუბნება – ჩვენ დროს რომ არ იყო ვალენტინობა და

მისთანები, ვერ ვცხოვრობდით თუ ?! . . .

ახლა კიდევ ყვავილის დღე . . . რა საჭიროა ამდენი ნაძალადევი

ზეიმები – მომეწონა ეს ისტორია და რამდენჯერმე მოვყევი, მათ

შორის კესოს დედასთანაც. კესოც გვისმენდა, მაგრამ არაფერი უთქვამს.

შემდეგ ვიზიტზე კიდევ ერთი მინდვრის ყვავავილი

მოიტანა და მითხრა, იმ ქალისთვის გადამეცა.

უფროსებიც ასე რომ ვუდგებოდეთ ურთიერთობებს,

ალბათ ნაკლები პრობლემები გვექნებოდა.

————————————————————————————————————————————————

Share