არც ისე პატარა ვარ, რომ რამის მეშინოდეს, მაგრამ, რა ვქნა, რომ სიყვარულის მეშინია?!

ანა, მესმის შენი. სიყვარულს, ბედნიერებისა და სიხარულის განცდასთან ერთად, თან სდევს ტკივილი.  იგი მით უფრო მწვავეა, რაც უფრი  ღრმაა გრძნობები და მეტად გიყვარს. ტკივილისა და სიხარულის თანაარსებობა  კანონზომიერიცაა – სინათლის აღსაქმელად სიბნელეა საჭირო და პირიქით, ასეა გრძნობებშიც, მუდმივი ბედნიერების განცდა რომ არსებობდეს, ალბათ ბედნიერების აღქმას ვერც კი შევძლებდით. ამდენად ამ თვალსაზრისით თუ შევხედავთ, ტკივილი ბედნიერების არსებობის ერთ–ერთ მიზეზათაც შეიძლება ჩვთავალოთ.

ტკივილის შიშით კი ბედნიერებაზე უარის თქმა არ მგონია, გონივრული იყოს.  არ ვიცი, არის რამე სიყვარულზე მნიშვნელოვანი?!  მაგრამ,  რა თაქმა უნდა, გრძნობების გაკონტროლება და მართვა გარკვეულწილად უნდა შეგეძლოს, რადგან მხოლოდ   გულით ცხოვრება ცოტათი სხიფათოა.