მოგესალმებით! მყავს 5 წლის გოგონა და 1,5 წლის ვაჟი. გოგონა დღემდე ჩემთან და ჩემს მეუღლესთან წევს შუაში. მთელი ღამე მოკრობილია ჩემზე. ჩემს გარეშე არ იძინებს. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი მშობლები ძალიან უყვარს და მთელი დღე უპრობლემოდ რჩება მათთან. იშვიათად აქვს ცუდუი სიზმრები და შეშინებული იღვიძებს ტირილით. მაინტერესებს თქვენი აზრი, როგორ მოვიქცე(ოჯახში ძალიან მშვიდი და სიყვარულით სავსე გარემო გვაქვს).

დასადგენია ბავშვის თქვენთან წოლის, შიშით გაღვიძებისა და ტირილის მიზეზები, რაც ასე დისტანციიდან შეუძლებელია, როცა ეს გაირკვევა, უკვე მხოლოდ ჩვევასთან დაგჭირდებათ ბრძოლა, რაც, პატარა ძმის არსებობის ფონზე ცოტათი გაგიჭირდებათ, რადგან ალბათ ძმაზე ეჭვიანობს( ჯობდა ამაზე ძმის დაბადებამდე გეზრუნათ), მაგრამ შეუძლებლი აქ ალბათ არაფერია, თუ სწორად და მოთმინებით მიუდგებით პრობლემას და არ იჩქარებთ.
ჩვევის შესაცვლელად კი გირჩევთ ასე მოვიქცეთ –
თქვენს საწოლში წოლისას ბავშვს არ მოეფეროთ, არ გამოხატოთ სითბო და უფრო მეტი, არ იურთიერთოთ მასთან თქვენი ინიციატივით, არც ვერბალურად, არც შეხებით, არც მზერით(რა თქმა უნდა,  არ ვგულისხმობ, საერთოდ ხმა არ გასცეთ. უბრალოდ ინიციატივა არ გამოიჩინოთ).
შეიძინეთ რამე რბილი სათამაშო, რომელიც ძალიან მოეწონება. შეეცადეთ, ეს სათამაშო დააწვინოთ თქვენთან და მას შეეჩვიოს. კარგი იქნება,  თუ მოუყვებით ზღაპარს გოგოზე, რომელსაც უნდოდა საკუთარი საწოლი ჰქონოდა და ა.შ. თუ შეძლებთ და ბავშვს ამ ზღპრის გავლენის ქვეშ მოაქცევთ, შემდეგ გადადით რეალურ ქმედებაზე და მას საწოლი მოუწყვეთ ძალიან ლამაზად, ჩართეთ ამ პროცესში და ასე ნაბიჯ–ნაბიჯ, ყოველგვარი დაძალების გარეშე იმოქმედეთ. თუ ჩაწვება საწოლში დააჯილდოვეთ თქვენი სითბოთი და კონტაქტით, მოუყევით სხვადასხვა ზღაპრები, ჩაურთეთ მშვიდი მუსიკა…
ასევე გაითვალისწინეთ, რომ ამ რჩევის ზედმიწევნით, მაგრამ ავტომატურად შესრულება არაფერს მოგცემთ. ჩართეთ დედის ინტუიცია და თქვენი შეხედულებისამებრ გადააკეთ– გადმოაკეთეთ ჩემს მიერ შემოთვაზებული სქემა.