მშობელი

მყავს 3 წლის ბიჭი. არ ლაპარაკობს, აგრესიული და  ცელქია. ორი დღეა ბაღში მივიყვანე. არ უტირია საერთოდ. პირველ დღეს კარგად მოიქცა, მაგრამ მეორე დღეს ერთ ბავშვს ხელი ჰკრა და წააქცია, მეორეს სათამაშო ჩაარტყა თავში. ჩვენ ოჯახის წევრებსაც გვირტყამს ხოლმე. ბაღის მასწავლებელმა მირჩია დამამშვიდებელი მიმეცა, თან ასე მითხრა, ხომ ხედავთ როგორ განსხვვდება სხვებისგანო. ძალინ ვღელავ. მყავდა ნევროპათოლოგთან. მენტალური განვითარების ცენტრშიც მყავდა. მითხრეს არაფერი სჭირსო. მითხრეს ერთადერთი მისი პრობლემა ის არის, რომ არ ლაპარაკობსო. როცა დაიწყებს ლაპარაკს დამშვიდდებაო. როგორ მოვიქცე. დამეხმარეთ გთხოვთ.

თუ თქვენს შვილს  სმენასთან დაკავშირებული პრობლემები არ აქვს და როგორც ამბობთ,  განვითარების მხრივაც ყველაფერი წესრიგშია, მაშინ მეტყველების შეფერხებასთან გვაქვს საქმე და არა დარღვევასთან. შეფერხება შეიძლება ახასიათებდეს აბსოლუტურად ჯანმრთელ ბავშვსაც. ცნობილია ისიც, რომ ზოგჯერ ,,გვიანმოლაპარაკე” ბავშვები ხშირად დიდხანს ჩუმად არიან და უცებ იწყებენ ლაპარაკს გამართულად, რთული წინადადებებით. ასეთი ფენომენი ხშირად შეინიშნება მაღალი ინტელექტის მქონე ბავშვებთან. ასევე მნიშვნელოვანი როლი უჭირავს მემკვიდრეობით ფაქტორსაც. თუ რომელიმე მშობელმა  გვიან დაიწყო ლაპარაკი, მაშინ მეტი ალბათობაა,  გვიან ალაპარაკდეს   შვილიც.   მაგრამ 3 წლის ასაკში ბავშვი გამართულად  შეიძლება არა, მაგრამ მარტივი ფრაზებით მაინც უნდა ლაპარაკობდეს.

ასე თუ ისე,  მთავარია  მიზიზის დადგენა.  როცა ფიზიოლოგიური დარღვევა გამორიცხულია,  ძირითადად ამ პრობლემის საფუძველი მშობლებთან ურთიერთობაა. შეიძლება ბავშვი  სრულიად ჯანმრთელია, მაგრამ ცხოვრობს ისეთ გარემოში სადაც არ სჭირდება მეტყველება. ასე ხდება ბავშვის სრული იგნორიერებისას, როცა სიახლოვის დეფიციტთნ, მშობლების მხრიდან არასაკმარის ემოციურ კონტაქტთან  გვაქვს  საქმე.  არ საუბრობს ბავშვი, რომელსაც არ ელაპარაკებიან, რომლის გარშემოც სიჩუმეა.

ხშირად არ ლაპარაკობენ ის ბავშვებიც,  რომელთა ოჯახის ყველა წევრის მიზანი მათი სიამოვნებისთვის ზრუნვაა.  ან როცა დედა უგებს შვილს მზერითაც,  როცა მას ყველა სურვილი უსრულდება ისედაც და  სულ არ სჭირდება ამისთვის რამე თქვას.

ზოგჯერ კი ბავშვები კარგად აითვისებენ ხოლმე   ჟესტების ენას და ასე კონტაქტობენ  იქამდე, სანამ მათი ესმით მშობლებს.

თუ ბავშვი არ ლაპარაკობს,  ჩვენ უნდა დაველაპარაკოთ მას.

ესასუბრეთ თქვენს შვილს  გამართულად, გასაგებად, მარტივად, რომ გაუადვილდეს მისი აღქმა. გაუღვივეთ შეცნობითი ინტერესები – თვითონ თუ არ გეკითხებათ რამეს, თქვენ დასვით  კითხვები და უპასუხეთ  მათზე. გახადეთ მისი გარემო  უფრო საინტერესეო და მიმზიდველი. გამოიწვიეთ სასაუბროდ – მაშინ დაუკმაყოფილეთ სურვილი, როცა ექნება მცდელობა იმის თქმის რაც უნდა. ეთამაშეთ მსგავსი თამაშები, მაგალითდ,  დამალეთ სათამაშო და გამოაჩინეთ მაშინ,  როცა ექნება მცდელობა თქვას მისი სახელი. მიეცით მარტივი ინსრუქციები – მოდი, წადი, მომიტანე ეს… და შესრულებისთვის წაახალისეთ.

აგრესიას რაც შეეხება, მსგავს კითხვაზე პასუხი იხილეთ აქ – http://psycho.bastibubu.ge/?p=733

მყავს ორი შვილი – 1 წლის გოგო და 3 წლის ბიჭი. ბიჭი სექტემბერში მივიყვანე კერძო ბაღში. მანამდე უნდოდა ბაღში სიარული(კორპუსთან ახლოს არის ბაღი). ახლა კი ძალიან ტირის. ღამე ძილში წუწუნებს არ მინდა ბაღშიო. დილით რომ იღვიძებს, მაშინათვე მეკითხება წავიყვან თუ არა და დადებითი პასუხისას იწყებს ტირილს და ასე გაუთავებლად ტირის. ბავშვსაც და მეც გაგვესაუბრა ფსიქოლოგი და მასწავლებელი დაარიგა, თუ როგორ უნდა მოქცეულიყო. მას მერე ბავშვი აღარ შედის ოთახში სადაც ბავშვები არიან. ძიძა ცალკე აჭმევს საჭმელს და ამის გამო მალე მომყავს უკან. არ ვიცი რა ვქნა. მეშინია, ფსიქოლოგიური ტრამვის. სახლშიც მეცოდება. აღარ უნდა მულტფილმების ყურება, თამაშიც მალე სწყინდება და მარტო წიგნის კითხვას ითხოვს. არ მინდა დიდი ხნით წავუკითხო, რომ ესეც არ მობეზრდეს. გთხოვთ მირჩიოთ რამე. წინასწარ გიხდით მადლობას.

ბავშვი არ უნდა იმყოფებოდეს ასეთი სტრესის ქვეშ, რადგან ეს აუცილებლად უარყოფითად იმოქმედებს მის ემოციურ, ინტელექტუალურ და ფიზიკურ განვითარებაზე. შესაძლებელია, დაზეც ეჭვიანობს და ამის გამო თქვენთან დაშორება უფრო უჭირს. სასურველია, დააბრუნოთ სახლში, საიდანაც გასასვლელად  იგი ალბათ  ჯერ მზად არ არის და ბაღისთვის მოამზადოთ მომავალი წლისთვის, როცა 4 – ის გახდება. ამაში არაფერია საგანგაშო. მთავარი ის კი არ არის, თქვენმა შვილმა იაროს ბაღში, როგორც ყველა ,,ნორმალურმა” ბავშვმა, არამედ გაითვალისწინოთ მისი ინდივიდუალურობა და შესაბამისად იმოქმედოთ, ანუ შეუქმნათ პირობები ოპტიმალური განვითარებისთვის.

თუ მომავალ წლამდე ბაღში არ ივლის, იგი  თანდათანობით უნდა შეაჩვიოთ გარე სამყაროს, უცხო ადამიანებს – ატარეთ სტუმრად, ეზოში, პარკებში სადაც სხვა ბავშვებიც იქნებიან. ხელი შეუწყეთ,  იყოს უფრო დამოუკიდებელი.  შემდგომში, როცა ბაღში მივა,   უფრო კომფორტულად იგრძნობს თვს,  თუ გარკვეული უნარ – ჩვევები ექნება  განვითრებული. კერძოდ, დამოუკიდებლად ჭამის, ჩაცმისა და ტუალეტის.

თუ თქვენთვის აუცილებლობას წარმოადგენს მისი ბაღში ტარება, მაშინ უნდა დაეხმაროთ ადაპტაციაში. გარკვეული პერიოდი მასთან ერთად იარეთ, ნუ დატოვებთ. ერთად დაუმეგობრდით მისი ჯგუფის ბავშვებს. ნუ დააჩქარებთ, აუცილებად დაელოდეთ, სანამ იგი თავად არ მოისურვებს დარჩენას.

რაც შეეხება წიგნის კითხვას, წაუკითხეთ რამდენ ხანსაც გთხოვთ. მულტფილმებსა და თამაშს ადვილი შესაძლებელია, დაუბრუნდეს ისევ, უბრალოდ მას ახლა სხვა ინტერესი აქვს, რაც ჩვეულებრივი მოვლენაა და არ წარმოადგენს პრობლემას.

გამარჯობათ. მყავს 7 წლის ბიჭი, რომელიც ძალიან აგრესიულია…ყვირის, ტირის და უმართავი ხდება ელემენტარულ წინააღმდეგობაზეც კი. ახლა ამას დაემატა სკოლა და მეცადინეობა, რაც ძალიან აღიზიანებს. ათვისებით კარგად ითვისებს. მეგობრებთანაც უჭირს ურთიერთობა. გავიარეთ ნევროლოგის კონსულტაცია. დაუნიშნეს შიდა ქალის წნევის წამლები, მაგრამ შედეგი არ არის. ამას ისიც ემატება, რომ ოჯახში არ გვაქვს მშვიდი გარემო. გთხოვთ მირჩიოთ როგორ მოვიქცე? ვის მივმართო?

ვფიქრობ, აუცილებელია ფსიქოლოგის კონსულტაცია.  თუ ჩვენთან გადაწყვეტთ, შეგიძლიათ, მობრძანდეთ  – ვაჟა ფშაველას 46 ბ  ან დამირეკოთ,   საკონტაქტო ნომრები დევს საიტზე.

რატომ უყვართ ბავშვებს რეკლამების ყურება?

რეკლამის  მიზანია მიიპყროას ყურადღბა, ადამიანი მოაქციოს შთაბეჭდილებების ქვეშ. იყოს დამახსოვრებადი.   ამ მიზნების მისაღწევად კი  ხშირად იყენებენ  მკვეთრ კადრებს,  ხდება აუდიოვიზუალური  სპეცეფექტების სწრაფი ცვლა, რაც განსაკუთრებით  მოსწონთ ბავშვებს; მაგრამ  ხშირმა ყურებამ, იმავე მიზეზის გამო,  შეიძლება გამოიწვის  ცენტრალური ნერვული სისტემის აგზნებადობა, გაღიზიანებულობა, უძილობა.

ამასთანავე  რეკლამეისთვის დამახასიათებელია  ორიენტაცია მზა გადაწყვეტილებებზე,  რაც   უარყოფითად მოქმედებს ბავშვის ინტელექტუალურ გავნვითრებაზე.

გამარჯობათ. მყავს 1 წლის ანანო. 7 თვის წინ გავცილდი ქმარს. მამა ბავშვს იშვიათად ნახულობს.  ანანო განსაკუთრებულ ინტერესს გამოხატავს მამაკაცების მიმართ(უცხო კაცებთან მიდის და რამეთი თუ არ გავართე, ჩემთან აღარ ბრუნდება). ამით იმის თქმა მინდა,  რომ უკვე გრძნობს მამის დეფიციტს,  მიუხედავად იმისა,  რომ ბაბუასთან და ბიძასთან იზრდება. რითი შევუვსო ეს დეფიციტი,  შემდეგ რომ კომპლექსად არ ჩამოუყალიბდეს?

მთავარია, ბავშვს თქვენთან სიახლოვის დეფიციტი არ ჰქონდეს. გასაგებია, რომ მამა ენატრება, მაგრამ მის ასაკში ჯერ კიდევ დედას აქვს უდიდესი მნიშვნელობა. დედისგან უნდა მიიღოს ბავშვმა უსაფრთხოებისა და დაცულობის განცდა, რაც ემოციური განვითრებისთვის უპირველესი და უმნიშვნელოვანესია. ამდენად მთავრია, თქვენს შვილს თქვენი სითბო და სიახლოვე არ მოაკლდეს. ხშირად როცა ოჯახში პრობლემებია, განსაკუთრებით კი გაყრისას დედები საკუთარ უარყოფით განცდებში ეფლობიან, ისინი ძალაუნებურად ემოციურად დისტანცირდებინ ბავშვისგან, ,,ტოვებენ’’ მას  და ამდენად ბავშვი განიცდის არა მარტო მამის სიყვარულისა და სიახლოვის დეფიციტს,  მას დედასთან მიმართებაშიც უჩნდება მსგავსი ემოციები.

კარგია ბაბუასა და ბიძის არსებობა და სიახლოვე ბავშვისთვის, თუ, რა თქმა უნდა, ურთიერთობა სიყვარულითაა გაჯერებული. გარკვეულწილად აუცილებლად შეუვსებს ეს თქვენს შვილს მამის დეფიციტს.

გასაგებია, რომ მამა იშვიათად ნახულობს ბავშვს, მაგრამ იქნებ შეეცადოთ, მათი შეხვედრები იყოს სტაბილური დროში(ერთი და იმავე დროის ინტერვალის გამოშვებით შეხვდნენ).

ვერაფრით ვაძინებ ჩემს შვილს, მირჩიეთ რამე.

მსგავს კითხვაზე პასუხი იხილეთ აქ –– http://psycho.bastibubu.ge/?p=1892

მყავს 3 წლისა და 1 თვის გოგო. ძილის დროს იყენებს მატყუარას. ერთი ათი დღეა გადავაჩვიე. თავისი ხელით გადააგდო, მაგრამ ძალიან უჭირს დაძინება და როცა სძინავს მაშინაც შეწუხებულია და წრიალებს ლოგინში. იქნებ მირჩიოთ რამე. მადლობთ

მატყაურა მისთვის ძილის თანხმლები რიტუალი იყო. შფოთვა მოეხსნება,  თუ ძილის წინ სხვა რიტუალი ექნება. ჩაანაცვლეთ მატყუარა თქვენი სიახლოვით, მეტი სითბოს გამოვლენით, რბილი სათამაშოთი, ზღაპრებით, მშვიდი მუსიკით…ძილში შფოთვისას   დაამშვიდეთ უბრალოდ  შეხებით. სასურველია, თუ პერიოდულად შეხება რიტმული იქნება(მაგალითად მხარზე  ხელი შეახეთ რიტმულად, თუ რამე მელოდიასაც წაიმღერებთ უკეთესია).  წოვის რეფლექსი, როგორც რიტმული აქტი, უფრო ადვილად დაიძლევა ასევე რიტმული მოქმედებების ჩანაცვლებით. ამიტომ კარგი იქნება,  თუ დაძინებამდე,  მაგალითად,  იხტუნავებს სახტუნაოთი, იცეკვებს, იქანავებს საქანელაზე…